غزل آواز از حافظ:
حَسبِ حالی نَنِوشتیم و شد اَیّامی چند
محرَمی کو که فرستم به تو پیغامی چند
ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید
هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند
چون می از خُم به سبو رفت وگل افکند نقاب
فرصت عیش نگه‌دار و بزن جامی چند
قندِ آمیخته با گُل نه علاجِ دلِ ماست
بوسه‌ای چند برآمیز به دشنامی چند
زاهد زاهد از کوچه‌ی رندان به سلامت بگذر
تا خرابت نکند صحبتِ بدنامی چند
ای گدایان ِ خرابات خدا یار شماست
چشم اِنعام مدارید ز اَنعامی چند
پیر میخانه چه خوش گفت به دُردی‌کِشِ خویش
که مگو حالِ دل سوخته با خامی چند
حافظ از شوقِ رُخِ مهر فروغِ تو بسوخت
کامگارا نظری کن سویِ ناکامی چند