طاعت از دست نیاید گنهی باید كرد

در دل دوست به هر حیله رهی باید كرد

روشنان فلكی را اثری در ما نیست

حذر از گردش چشم سیهی باید كرد

نشاط اصفهانی

           

گر آزده گر مبتلا می پسندد

چه خوشتر از این كو به ما می پسندد  

چه دانیم ناخوش كدامست یا خوش

خوش است آنچه بر ما خدا می پسندد                        

طراز یزدی

           

اینهمه لطف كلام و حسن شمایل

خون شود آن دل كه شد به غیر تو مایل            

من به كسان چون كنم زطوفِ درِ دوست

كس نتواند زقبله منع قبایل

طراز یزدی

           

 از تو دل بر نكنم تا دل و جانم باشد

 می كشم جور تو تا تاب و توانم باشد 

 گر نوازی چه سعادت به ازین خواهم یافت ؟

 ور كشی زار چه دولت به از آنم باشد 

 چون مرا عشق تو از هر دو جهان باز ستاد

 چه غم از سرزنش هر كه جهانم باشد 

گر ترا خاطر ما نیست خیالت بفرست

تا شبی محرم اسرار نهانم باشد

 هر كسی را زلبت چشم تمنایی هست

 من خود آن بخت ندارم كه زبانم باشد

سعدی (غزل)

 

;