تا ماه رسیده آهم امشب

آه ار نرسد به ماهم امشب     

بی ماه رخش نخفته چشمم

ای ماه تویی گواهم امشب    

امشب زتو دیده ام نگاهی

در حسرت آن نگاهم امشب  

بی جرم تو رانده دوشم از بزم

من آمده عذر خواهم امشب

رفیق اصفهانی

 

 منِ سرگشته به دست تو كجا افتادم

دست من گیر خدا را كه زپا افتادم      

 پیش از این كز لب و دندان تو یابم كامی

 چون زبان در دهن خلق خدا افتادم

سلمان ساوجی

           

تو جفا كردی و من باز وفا می آرم

كه حق صحبت دیرینه بجا می آرم      

دم بدم دست غمت خون دل ما ریزد

 هر نفس جان دگر من زكجا می آرم

بسات سمرقندی

 

 خبرت هست كه بی روی تو آرامم نیست

طاقت بار فراق اینهمه ایامم نیست

 میل آن دانه خالم نظری بیش نبود

 چون بدیدم ره بیرون شدن از دامم نیست         

 شب بر آنم كه مگر روز نخواهد بودن

 بامدادت چو ببینم طمع شامم نیست   

 به سرا پای تو ای دوست كه از دوستیت

خبر از دشمن و اندیشه زدشنامم نیست

 دوستت دارم اگر لطف كنی ور نكنی

 به دو چشم تو كه چشم از تو به انعامم نیست

سعدی (غزل)

 

 شب كند زار چو غیرم زدر یار جدا

در جدا گریه كند بر من و دیوار جدا   

 غیر از یار جدا چون نشد از چاره من

عاقبت من شدم از یار به ناچار جدا

بسات سمرقندی

;